Protestantse Gemeente Almere Buiten

Geloofsgemeenschap De Drieklank

  
  

AARDBEVING EN TSUNAMI IN PALU (3 okt 2018)

 

Een persoonlijk verhaal van Pieter en Klazien ter Veen,
naar aanleiding van de aardbeving en tsunami in Sulawesi en Palu, Indonesië.

 

Omdat we vorig jaar nog op bezoek zijn geweest in Palu, de stad waar we van 1981 - 1989 gewoond en gewerkt hebben, krijgen we nogal wat vragen of wij wat meer weten over de situatie daar.

Helaas, ook wij zijn voornamelijk aangewezen op de berichten via de media.

Met angst en beven en pijn in ons hart speuren we naar nieuws over onze vrienden in dat gebied.

Maar de infrastructuur is volledig vernietigd.

Op FaceBook is een pagina “crisisreactie”, daar worden alle berichten uit het rampgebied verzameld.
Ook is daar een lijst van facebookvrienden in dat gebied.

Afbeelding1 

Van onze lijst met 47 namen hebben inmiddels 10 gemeld dat ze veilig zijn.
Vanmorgen kregen we nog bericht dat Oom Rudi, die toen onze chauffeur was, en zijn gezin ook in veiligheid waren.

Van de anderen hebben we nog niets gehoord.
Onze angst en zorgen worden naarmate de tijd verstrijkt alleen maar groter.

 

De westkust ten noorden van Palu is nog steeds ontoegankelijk.
Van vrienden in dat gebied hebben we nog niets gehoord.
Volgens een seismoloog is naar alle waarschijnlijkheid de schade daar nog veel groter, omdat er vanaf het epicentrum van de beving een breuklijn loopt door dat gebied.
We proberen de verschillende stukjes nieuws aan elkaar te puzzelen.

Het eerste persoonlijke bericht voor ons, was dat het huis waar we gewoond hebben ook is ingestort, maar gelukkig waren de bewonder tijdig buiten.
Afbeelding2De echte klap voor ons was het bericht over Jono’oge, het dorpje waar het Pusdiklat staat, het trainingscentrum wat door ons is opgebouwd en waarvan Pieter directeur is geweest.

Op het moment van de aardbeving was er een bijbelkamp met ongeveer 90 jonge deelnemers in het centrum.

Gisteren hoorden we dat de lichamen van 34 van hen gevonden zijn, de anderen zijn nog vermist.
Ook Mey Kalangi, die als verpleegkundige aan het centrum verbonden was is omgekomen, haar man Natola – ook medewerker van het trainingscentrum – en twee van hun volwassen kinderen zijn spoorloos.

Ook de andere medewerkers op het centrum zijn vermoedelijk omgekomen, want van het dorp Jono'oge (ongeveer 10 km van de stad Palu) is nu geen spoor meer.

Het hele dorp en het trainingscentrum zijn weggevaagd door een modderstroom.

De modderstroom is gevolg van het verschijnsel “liquefaction” (of verweking) : door de trillingen verandert de grond in drijfzand.

Het kerkgebouw, waar ik vorig jaar nog voorging, dreef in de modder van zijn plaats is weggezonken.

Alleen het dak is nog zichtbaar.

 

Afbeelding3Ook in andere delen van het gebied zijn hele wijken in het drijfzand weggezonken.
Mijn hart keert zich om in mij als ik de foto’s en video’s zie.

Een wrange gedachte: als ik deze zomer niet ziek was geworden, zouden we deze maanden weer in Palu geweest zijn.

Enerzijds denk ik: dan kon ik tenminste helpen, want nu voel je je zó machteloos.

Anderzijds besef je: we waren dan ook slachtoffer geworden, want we zouden, net als vorig jaar weer in het Pusdiklat gelogeerd hebben.

 

De hulpverlening komt gelukkig langzaam op gang.

Vandaag is Giro555 geopend voor de slachtoffers van de ramp.

En er is ontzettend veel nodig, want de mensen hadden al zo weinig.

Op de een of andere manier zouden we bij de mensen willen zijn, om ze tot steun te zijn.
Ik hoop dat we die kans krijgen, maar voor nu zijn onze gebeden het enige.

 

En deze oproep om Giro555 niet te vergeten.Afbeelding4

 

klik hier om direct naar uitzendingen uit De Drieklank te gaan

ma di wo do vr za zo
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
188328
TodayToday128
YesterdayYesterday157
This_WeekThis_Week285
This_MonthThis_Month2291
All_DaysAll_Days188328